Najważniejszym przesłaniem wydarzenia muzycznego „Nie gniewaj się na mnie Polsko” było: „Trzeba rozmawiać, nawet, jeśli mamy różne poglądy – bo Polska to nasze wspólne dobro”.

Z okazji 103. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości ze sceny popłynęły życzenia – aby Polska była miejscem szczególnym, w którym chce się żyć, pracować, spełniać swoje marzenia, miejscem wzajemnego wsparcia, szacunku i tolerancji. By śmiało mówić, że Warto być Polakiem!

Zapytałam reżysera Tomasza Mana skąd pomysł na takie widowisko i jak doszło do współpracy z Teatrem Muzycznym w Lublinie…

Spotkałem się z Panią Kamilą Lendzion na wakacjach i Pani Dyrektor zaproponowała mi, żebym przygotował spektakl na Dzień Niepodległości, ale… „muszę mieć jakiś fajny, zadziorny pomysł”. Pani Kamila powiedziała mi, że najważniejsza dla niej jest opowiedziana na scenie historia. Z Aneczką, moją żoną, jechaliśmy do Wrocławia i wymyśliliśmy, że spektakl o Polsce  powinien opowiadać o kobiecie, o rodzinie, o trosce, ostoi, miłości oraz tolerancji, a także potrzebie rozmowy – tego czego najbardziej nam Polakom potrzeba. Spotkaliśmy się z Panią Kamilą i opowiedzieliśmy o swoim pomyśle, który bardzo się spodobał i został zaakceptowany. Wspólnie zdecydowaliśmy, że wybierzemy piosenki współczesne rockowe i mniej rockowe, hip-hopowe i te, które nas „wzruszają”, dają energię i co ważne – energię pozytywną. Rozwibrowują od środka 🙂 i dają pozytywny przekaz. Ustaliliśmy, że opowiemy o Polsce tu i teraz, bez odwołań do historii, pomników, martyrologii i patosu. Że będzie to opowieść o Poli – Pannie Młodej, która reprezentuje Polskę i przyszła na swoje wesele, ale Pan Młody się spóźnia. Szuka idealnego partnera i dopiero kiedy stają się naprawdę sobie bliscy i rozumieją się nawzajem następuje wesele 🙂 Aneczka – scenografka spektaklu, wymyśliła okrągły stół, który składał się z czterech części i na koniec łączył się symbolicznie właśnie w okrągły stół. Zuzia z polskich ludowych motywów, potraktowanych jako zabawa, wymyśliła kolorowe nowoczesne projekcje. Kostiumy były w barwach naszych narodowych. Panna Młoda miała czerwone glany i białą suknię. Zrobiliśmy przepyszny spektakl ze znakomitymi solistami, tancerzami, chórem i zespołem całego teatru. Super energia, zabawa i profesjonalizm towarzyszył nam w pracy. Viva Polonia! 🙂 Dodam jeszcze, że baaaaardzo się cieszę, że zrobiłem spektakl właśnie w  Lublinie, bo sercem czułem się jak u ziomków, bo mama i tato pochodzą z Lubelszczyzny i kochają Lublin „

Tak jak zapowiadali organizatorzy było to widowisko wyjatkowe pod każdym względem. Inne od tych, które zazwyczaj są prezentowane w Narodowe Święto Niepodległości, ale tak samo mocno chwytające za serce, chociaż może nawet i mocniej, bo grad braw jaki spadł na artystów, zaskoczył nawet ich samych! Bisowali, bisowali i bisowali…

 .

Nowa produkcja Teatru Muzycznego w Lublinie zachwyca. Jest w niej jakaś magia, bo to nie tylko  mile spędzony czas ze znakomitymi artystami, wspólne z nimi śpiewanie znanych i lubianych utworów, napawanie się wspaniałą grą aktorską i tańcem (niesamowity duet taneczny stworzyli Anna Jurek i Wojtek Pyszniak do wiersza Wisławy Szymborskiej – „Gaweda o miłości ziemi ojczystej” – to był majsterszyk!), ale czas, dzieki któremu na chwilę możemy oderwać sie od trosk codziennego życia, podkreślam – na chwilę, bo przelatuje błyskawicznie, a bisy niestety nie mogą trwać wiecznie! To pozycja dla każdego, idealna dla młodzieży, dlatego z czystym sumieniem polecam ją uwadze nauczycieli.

.