Nie słuchamy siebie. Nie potrafimy jasno i klarownie określić czego właściwie nam potrzeba. Unikamy odpowiedzi na najbardziej fundamentalne pytanie, w trosce o dobro innych. Oczywiście, w życiu ważna jest równowaga. Nadmierne zainteresowanie samym sobą jest całkowicie niewskazane, a wręcz szkodliwe.

Co jeśli jednak zamiast słuchać wewnętrznego głosu, odpowiadamy na oczekiwania innych?

Przede wszystkim zaniedbujemy siebie. To trywialne wydawać by się mogło stwierdzenie, wciąż gdzieś odbija się echem w różnych chwilach naszego życia. Na później odkładamy własne dobro i samopoczucie. Najpierw są rodzice – pragniemy spełniać ich oczekiwania. Później pojawia się partner, dzieci. Doba ma dwadzieścia cztery godziny, a my wciąż myślimy o innych.

Stop!

Zatrzymaj się w tym momencie. Zadaj sobie proste pytanie: Co czuje?

Nie co było, a co jest w tej chwili – Jakie emocje są wewnątrz? Czy jest frustracja? Zadowolenie? Smutek? Może gorycz i żal? Poświęć na to dosłownie kilka minut. Zamknij oczy i w ciszy odpowiedz sobie na to pytanie.

Jeśli potrafisz określi jakie obecnie odczuwasz emocje jesteś na dobrej drodze, aby poszukać głębiej i śmiało postawić sobie kolejne pytanie: Czego potrzebuje? Jeśli jednak na pierwsze z pytań odpowiedź brzmi: nie wiem, warto zastanowić się dlaczego tak trudno przychodzi myśleć o sobie.

Zaufanie do samego siebie wciąż jest enigmą. Często prosimy o pomoc w podjęciu ważnych decyzji. Jasne, dobra rada zawsze jest godna wysłuchania. Gorzej, jeśli podążamy za głosem ludzi wokół bezrefleksyjnie, wciąż zrzucając na nich odpowiedzialność za wszystko co złe. Wówczas w bardzo prosty sposób wyrzekamy się siebie, oddając sterowanie swoim życiem parterowi, dzieciom, przyjaciołom czy szefowi w pracy.

Czy na pewno tego chcesz? Tutaj odpowiedzieć musisz sobie tak jak wcześniej… w ciszy…

 Artykuł powstał przy współpracy z serwisem: mysli.pl