już mrok zapada
po ulicy biega pies
nikogo nie widać
wszyscy dawno śpią

siedzę sobie w oknie
wypatruje gwiazd
one tak jak ludzie
pewnie poszły spać

wznieść się ponad świat
przez chwilę zapomnieć o nim
skrzydła mieć jak ptak
tego pragnę

wzbić się w górę wysoko
poczuć wolności smak
księżyc wyciąga do mnie dłoń
lecieć nie mogę bo skrzydeł mi brak

siedzę w niebo wpatrzona
księżyc wolno chowa się
i szaruga za oknem
budzi się nowy dzień

mgłą spowite oczy
z sił opadam pora spać
może sen przyniesie
czego noc nie chciała dać

wnieść się ponad świat
przez chwilę zapomnieć o nim
skrzydła mieć jak ptak
tego pragnę

chwilę poczuć się ptakiem
wzlecieć do samych chmur
tonąć w błękicie nieba
smakować wolność
być jak wolny ptak